HISTORIA (NIE)ZNANA

 Niezaprzeczalnym pozostaje fakt niewyobrażalnego cierpienia Żydów i skali mordów popełnianych na tym narodzie podczas II wojny światowej. Jednak do historii przeszły również osoby (a także organizacje), które pomimo swoich korzeni całkowicie wyrzekli się własnej tożsamości narodowej często na rzecz tak przyziemnych rzeczy jak wzbogacenie się na cudzej krzywdzie. Stosowali przy tym na tyle perfidne metody, że współcześnie jest to absolutnie nieprawdopodobne. Judenraty i Żydowska Służba Porządkowa Judenraty w żydowskich dzielnicach zamkniętych (czyli gettach) pełniły przede wszystkim funkcje administracyjne i wykonywały polecenia okupantów dotyczące zagłady Żydów. Według Hanny Arendt, m.in. autorki filozofi "banalności zła", odegrały one decydującą rolę w Holokauście. Bez nich organizowanie spisów ludności gett byłoby nadwyraz utrudnione, co paraliżowałoby pewne decyzje. Inni badacze natomiast zwracają szczególną uwagę na próby ratowania Żydów przez członków Judenratów - część

 Adolf Hitler podczas swojej przemowy dotyczącej ataku na Polskę wygłoszonej około tydzień przed rozpoczęciem wojny miał powiedzieć: "Kto w naszych czasach jeszcze mówi o eksterminacji Ormian?". Jego mowa dotyczyła skuteczności brutalnych działań, jakich musi się podjąć Wehrmacht, by wygrać wojnę. Dlaczego obecnie się nie mówi o Ormianach, pomimo ewidentnego masowego ludobójstwa? Tło historyczne - skąd nienawiść Turków? Armenia uchodzi za najstarsze państwo chrześcijańskie - przyjęła ona chrzest juz na początku IV wieku, jeszcze przed uznaniem jej za religię tolerowaną w Rzymie. Wkrótce jednak zostali podbici przez Turków, którzy nałożyli na nich wysoki podatek w zamian za tolerowanie ich odmiennej religii. Przez cały ten okres traktowano ich jako obywateli drugiej kategorii - nie unikano pogromów i prześladowań. Wraz z pogłębianiem się problemów impreium osmańskiego powodowanych przez porażki w walkach z Rosją i kłopotami w Bałkanach pod koniec XIX wieku ich nienawiść jeszcz

 Wielokrotnie w szkole na lekcjach historii poruszano temat tzw. denazyfikacji Niemiec, która miała miejsce po II wojnie światowej. Pomija się jednak często fakt całkowitej porażki tego pomysłu - co właściwie poszło nie tak? Denazyfikacja - skąd ten pomysł? Pomysł denazyfikacji pojawił się w głowach amerykańskich prawników w końcówce 1943 roku, a zadanie to miał przeprowadzić specjalny organ - Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec. Jej celem było skoordynowanie działań we wszystkich strefach okupacyjnych, niestety z czasem każdy okupant zaczął podążać własną drogą, znacznie różniącą się od pozostałych w wielu aspektach. źródło: Wikipedia Niemcy po II wojnie światowej podzielono na 4 strefy okupacyjne: brytyjską, francuską, amerykańską oraz radziecką Strefa amerykańska - sroga czy łagodna? Jak to wygładało u Jankesów? W lipcu 1945 roku zwolnili ze względu na nazistowską przeszłość około 42% urzędników, oraz 80% nauczycieli, co wprowadzało paraliż w niemieckim szkolnictwie i ubytki w kadrach